Donderdagavond lag er een allegaartje op het bord waarvan de afzonderlijke delen heerlijk smaakten. Waarom niet beter gepland? Deels: ik had niet zo veel tijd, dus ik maakte snel wat. Maar er zat toch wel wat meer achter. Ik wil weer meer experimenten met langzaam garen.
De asperges kwamen van de aspergehof en had ik de vorige dag gekocht. Nog steeds te duur, dat wel. Ik had ze woensdag zorgvuldig heel langzaam gegaard. Zacht met toch nog een tikje “bite”. In de koeling blijven ze dan in ieder geval één dag subliem. Dat blijven ze ook bij opwarmen in een snoei-hete wok, waar ze echt sissend en dampend binnen geen tijd ook nog een kleurtje kregen.
Om de aardappelkoekjes ging het niet, een heerlijk mengsel van verse aardappelpuree, doperwten en champignons, maar het ziet er niet uit. Lekker kruiden, net als de gebakken stukjes zeebaars en de twee garnalen.
Die zeebaars kon ik vergelijken met die van vandaag. Vanavond heb ik het tweede stuk zeebaars eerst 35 minuten op 60 graden (vacuum verpakt) in de oven gegaard en daarna even een korstje gegeven. Ondanks dat de vis dus een dag minder vers is , was het verschil opzienbarend: veel meer smaak.
Daar zal ik de komende weken dus vaker over schrijven, want het is een mogelijkheid van mijn stoomoven die ik nog nauwelijks heb gebruikt. Je kunt de temperatuur met stappen van 5 graden instellen en de luchtvochtigheid in stappen van 5%. Uit eerdere experimenten met lamsvlees weet ik al dat die temperatuur goed klopt en constant blijft,