okt 142017
 

Weinig geschreven de laatste tijd. Ik maak zeker nog wel eens lekkere nieuwe gerechten, maar het bloggen kost moeite.


Eén van de experimenten de laatste tijd was een puree van zoete aardappel, peterseliewortel en selderijknol. In deze versie was de gewichtsverhouding tussen deze drie hoofdingrediënten 1:1:1. Alles schoonmaken, in blokjes snijden en 22 minuten koken. Na afloop afgieten, fijnstampen maar niet te fijn.

Ondertussen had ik een sjalotje gefruit, met een fijngehakt rood pepertje. Toen het zacht was er een theelepeltje vadouvan doorgeroerd, met snufjes (extra) gemberpoeder, komijnpoeder en geelwortel. Door de puree mengen en laten afkoelen.

Het is een bekende smaak: het lijkt op de vulling van samosa die ik lang geleden (in de jaren zeventig) at in een vegetarisch Indiaas restaurantje in Londen [*]. Er moet dus eigenlijk een deegje omheen, in de vorm van een driehoekje, die je dan knapperig frituurt of bakt in de oven en opdient met een mintsausje. Dat had ik allemaal niet in huis, dus bakte ik er gewoon koekjes van en garneerde met peterselie.

Heerlijk! Later heb ik er op deze manier ook nog een soort groentepuree mee gemaakt met een minder oosterse smaak: gewoon wat boter en melk er door heen mengen zoals een echte puree, peper/zout en toch wel wat ui en spekjes. Maar dat was omdat het bij een stukje procureur hoorde.

[*]  Het heette Hara Krishna, in Hanley Street, toen een donkere steeg tussen Oxford Street en Tottenham Court Road.  Het was eigenlijk meer een huiskamerrestaurant. Het gezin van de eigenaar (een vijftiger met een gehoorapparaat) zat er ook wel eens. Ik ben er een flink aantal keren geweest want het was echt heel erg goed (en niet duur).  Later hoorde ik dat het ook een favoriete plek was van Iwamoto Kaoru Sensei, een beroemde Go speler die ons onder meer  Amstelveense Go-centrum heeft geschonken dat dit najaar 25 jaar bestaat.

Jaren later ben ik nog eens terug geweest in Hanley Street. Het was inmiddels een uitermate hippe plek – de veel te dure  auto’s reden af en aan. We aten weer iets Oosters in een tot grand café verbouwde enorme kelder. Het was goed maar ik  weet niet eens meer of het nou Chiness of Japans was- dat heet dus Fusion . Vanuit de taxi terug naar het hotel keek ik nog even of (rechts) iets te zien was van mijn oude restaurant, maar nee – er was allemaal nieuwbouw.

  One Response to “Puree zonder aardappelen”

  1. Eind jaren ’90 heb ik nog wel eens bij Hare Krishna gegeten, toen gevestigd aan een plein in Bloosbury, vlak bij het British Museum. Zo’n plein met klein parkje in het midden (niet Russell Square, al was het wel zo’n soort plein). Het was een grotere zaal en ook al die leuke jongetjes waren (uiteraard) groter, of zelfs volwassen geworden. Het eten was nog steeds lekker, maar meer aangepast aan de ‘algemene smaak’. Vroeger vonden we HK trouwens wel duur en aten we daar altijd op de laatste avond van ons verblijf in Londen.

 Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

(verplicht)

(verplicht)