Toen kip heel bijzonder was, vroegen wij als kind voor het verjaardagseten kip met appelmoes en gebakken aardappelen. Mijn moeder kon heel goed koken, dus het was ook lekker en een feest. Zelf gemaakte appelmoes!
Toen kip heel bijzonder was, ach, dat is ook weer niet zo lang geleden, een jaar of 50, toen kwam bij Sylvia’s moeder in Den Haag de visboer nog elke week langs met z’n kar met verse vis. S. herinnert zich nog de keer dat zij een jaar of 4-5 was en dat deze visboer verse, levende krab had. Hoe haar moeder en grootmoeder daar dagenlang een fantastisch Indisch maal van maakten — goedkoop ook want Hollanders aten niet eens krab.
Toen kip heel bijzonder was, kwamen ze bij ons in Santpoort allemaal nog langs de deur: voddenboer, schillenboer, kolenboer, melkboer, groenteboer, bakker, slagersjongen, kruidenier — wekelijkse bestelling in het boekje–, olieman en zelfs een aardappelboer die zich met zijn rare verhalen een keer bij Willem Duys op TV mocht laten zien (tot hilariteit van het hele dorp).
Toen kip heel bijzonder was … toen was ik jong …
S. had voor mij "De zilveren lepel" gekocht; ik heb het gisteren en vandaag zitten bekijken en daarom komt dit allemaal terug in mijn herinnering. Dit Italiaanse kookboek (1200 pagina’s, meer dan 2000 recepten!!) heeft zijn wortels in die tijd. De eerste druk verscheen al in 1950. Bijna alle ingredienten van de recepten in het boek zouden in die tijd in Nederland heel bijzonder zijn geweest, maar zijn tegenwoordig heel gewoon. En niets komt uit een potje. Het is met afstand het beste kookboek dat ik nu heb.
Dan rest de vraag waarom ik dit boek niet meteen bij het verschijnen heb gekocht. Iedereen was toch meteen naar de winkel gerend en na twee weken waren ze al aan het herdrukken bij Van Dishoeck? De waarheid is dat S. het voor Sinterklaas had bestemd, maar dat ik echt niet langer kon wachten, ik wilde er zo graag al iets uit koken :-)