Soms is de wereld klein en leidt een blog entry tot iets nieuws. Een collega blijkt een vriend (G.) in Leiden te hebben die regelmatig naar Korea gaat. Soms logeert hij bij T. van de ambassade die weer een goede vriend is van Wim H. die weer een kennis is van mij. En ik heb met T. ook gegeten en gesproken in 2005 in Seoul. Dus nu heb ik van G. twee Koreaanse kookboeken te leen, en ben ik op aanraden van Wim H. gaan inkopen in de Toko Nieuwe Wereld op de Nieuwe Rijn (in Leiden).
Van buiten zie je eigenlijk niet dat het een Toko is, er staan de gebruikelijke Chinese spulletjes in de etalage, van kommetjes tot een doos tubetjes waterverf. Maar binnen staat het vol met voedsel, verpakt, gedroogd, vers, gekoeld, of in één van de vier diepvriezers. Thais, Maleis, Indonesisch, Indiaas, Chinees, Surinaams, Japans, Koreaans, geïmporteerd of voor de Europese markt gemaakt. Plus het bekende Nederlands-Indische werk.
Met twee tassen vol kwamen we de winkel weer uit. Sylvia had onder meer lekkere Indische hapjes in de diepvries gevonden (Lemper, Onde-Onde — "dat maakte mijn oma ook"), en ikzelf had voldoende basismateriaal voor de maaltijd van vanavond. Duur was het niet, het meest extravagant was de 200 gram Koreaanse rode peperpoeder voor 8,25. Goedkoop daarentegen was de "silk tofu" voor minder dan een euro.
De recepten van vanavond komen uit het boek "Lee Wade’s Korean Cookery" (oorspronkelijk uit 1974, in een heruitgave uit 2003). Ik moet eerlijk zeggen dat ik wat problemen had met de receptuur, soms lijkt het niet te kloppen, en al heb ik dan wel de juiste kruiden, niet alle ingrediënten zijn in het westen te krijgen. Dus ik wijk nogal af van het origineel. Maar dat mag toch?
De Koreaanse maaltijd bestaat — volgens dit boek, maar ook wat ik mij herinner — in de basis uit een kommetje rijst, een soep, en een paar bijgerechten. Dat is wat ik gemaakt heb. Net als in de Chinese keuken is de voorbereiding (het snijden en klaarzetten van de ingrediënten) meer werk dan het koken zelf.
Dit waren de gerechtjes.
[1] Kim-chi — bijgerecht
Kim-chi is onontbeerlijk als bijgerecht. Als er geen Kim-chi is, dan eet je de rest ook niet. Maar wat is het?
Dit maak je niet zelf, dit koop je. In het seizoen dat kool wordt geoogst staan miljoenen Koreaanse vrouwen in een tijdelijk baantje Kim-chi te maken. Het is kool, gerefermenteerd met zout, knoflook, trassi en rode peper. Ja, hetzelfde proces als waarmee wij zuurkool maken, maar de smaak is totaal anders. Sylvia had het nooit eerder gegeten maar ze was meteen gewonnen.
[2] Ossenhaas met paddenstoeltjes, groentes en mie — bijgerecht.
[3] Zeebaars op een bedje van rucola — bijgerecht.
[4] Soep van zachte tofu.
[5] Rijst.
Koreaans is een van mijn favoriete keukens maar de ingredienten zijn lastig te krijgen. Als je in Amsterdam woont lukt het nog wel, in het winkelcentrum groot gelderlandplein in buitenveldert is een Koreaanse toko. Je kunt er ook eten en ze verkopen er wel 10 verschillende soorten verse kimchi! Veel lekkerder dan de semi verse uit zakjes die wat algemener verkrijgbaar zijn. Ook gemarineerd vlees voor de bulgogi en vele soorten koreaanse peperpasta (kochuang). Een bezoek waard!