Sapjes

Zaterdag op de markt. Het was mooi weer, en ik kwam een vroegere studie-genoot tegen. Ik geloof zelfs dat we ooit nog even een kamer deelden op het oude Instituut, maar in ieder geval deelden we een passie voor wiskunde, schaken, go, muziek en fotografie. Dat is nogal wat. Het ging dan ook snel weer over statistiek. En computers. We vergaten de tijd een beetje.

Daardoor was ik later dan anders en zag ik een demonstratie van een sap-pers. Daar had ik de afgelopen dagen al een paar keer op internet naar gezocht.  Het besluit er nu een te kopen was dus net iets meer dan een opwelling, al stond hij nog niet in de planning voor deze maand.

Ik was al langs de groenteboer gegaan. Ik heb dus gewoon maar iets geprobeerd met wat er al was. Van links naar rechts:

(a) puur aardbeiensap (eigenlijk meer een smoothy);

(b) wortel met gember en sinaasappelsap;

(c) mango, clementines, sinaasappel en limoen.

Zo’n sap-pers heet in goed modern Nederlands een slowjuicer. Het is wel een bijzondere constructie: een langzaam draaiende bolvormige schroef die alles vermorzelt wat er in komt. Hij spuwt links de harde resten uit en rechts het sap. Van zachter fruit komt ook een deel van de zachtere bestanddelen mee, maar uit hardere groente als wortels komt juist mooi helder sap.

Dit apparaat wordt flink aangeraden door rauwkost-eters: je schijnt er zelfs gras in te kunnen doen. Brrr. Maar ik zie meer mogelijkheden in bijzonder lekkere sapjes en toetjes. Of een hartige pannacotta!

Inmiddels heb ik er ook  tomatensap/saus mee gemaakt van twee kilo rijpe tomaten. Heel handig. Het maakt makkelijker schoon dan de passeerzeef.