Ik weet niet waar ze hun oorsprong hebben: Europa of Amerika.
Ik weet niet of ze iets te maken hebben met de kapucijner monniken – misschien zijn ze wel genoemd naar de kleur van hun mantel.
Wat ik wel weet is dat ze vers zo heel erg lekker zijn, dat het altijd weer een feest is als ze in de winkel of op de markt liggen. Deze “batch” van 2,5 kg kwam grotendeels uit Zaltbommel waar mijn marktkoopman ze had gekocht. Opvallend korte peulen waarin de jonge erwten dicht op elkaar gepakt zaten. Ze heten tegenwoordig blauwschokkers of blauwe schokkers (vanwege de kleur van de peul – het geeft ook af). Een schokker is oud-Nederlands voor een erwt die rimpelt. Dat doen kapucijners inderdaad als je ze kookt.
Het doppen is even werk, maar uiteindelijk heb je iets minder dan de helft over. Niet veel meer dan een paar minuten koken. Dan snel afkoelen in koud stromend water. Een kilo ging in 4 porties de vriezer in, en de rest ging vanavond door de salade.