Kleine saucijzenbroodjes, dat zijn leuke hapjes voor tussendoor. Maar wat je in de winkel koopt, bevalt me in het algemeen matig. Ik heb het wel eens zelf gemaakt, maar dan is het best wel werk. Toevallig kwam ik gisteren een trucje tegen dat ik zo inventief vond dat ik het meteen moest proberen.
Kies saucijzen van je beste slager: italiaanse venkelworstjes, lamsworstjes van de bio-slager, verzin het maar. Snij ze in de lengte open en doe er nog wat extra kruiderij bij als je dat nodig vindt: rozemarijn, tijm, komijn, etc. Rol ze dan in een lapje bladerdeeg, leg dat met de naad naar beneden op een bakplaat en kwast de bovenkant in met opgeklopt ei. Snij ze alvast op maat. 25 minuten in een oven van 220 graden en voila: heerlijk.
En daar maakte ik dus geen foto van, maar vandaag maakte ik ze met een zelfgemaakt mengsel van lamsgehakt zoals in de terrine van Berthe Meijer. Dat is lastiger dan gisteren – de terrine is nogal vochtig. Het moest dus iets langer in de oven: 20 minuten op 220 graden en dan nog 15 op 160. Maar ook dit ging snel op.
Gewone saucijzenbroodjes zijn soms nogal vet. Deze helemaal niet. Lekker! En doen!
Zie ook nog even de eerste versie uit 2010: Thais.
Grappig. Heb ik net een reactie verstuurd op dat heerlijke lamsgehakt van Berthe, en nu dit weer. Ook een prima idee.
Zelf mooi bladerdeeg maken vind ik een dusdanig tijdslurpende opgave dat ik dat al jaren niet meer heb gedaan. Uit een pakje uit de vriezer dan maar.
De mannen eten die bladerdeeg-hapjes graag, en ik ook (welke – natuurlijk mooie – vulling dan ook), maar veel vrouwen in mijn omgeving vermijden ze liever wat, want dat bladerdeeg vormt van die ongenadige calorie-bommen.
Tegenwoordig vervang ik vaak het bladerdeeg door filo-deeg. Niet die uit de koeling/diepvries van de supermarkt (want daar zitten ook -tig onnodige ingredienten en overbodige toevoegingen in), maar die uit de Turkse en Marrokaanse winkels. Dat bestaat uitsluitend uit meel, water en wat zout.
Lichtjes invetten met wat olie – of boter – naar keuze, vulling erin (van vlees tot kaas en/of groente, of fruit/iets zoets, allemaal heerlijk), dichtvouwen tot envelopje, sigaartje, flapje of in muffin-vormpjes/ramequins draperen, likje verantwoorde olie of geklopt eitje erop smeren en – afhankelijk van grootte en vulling – ca. 15 minuten op 200 in de oven, of ca. 20 minuten op 180.
Verrassend lekker, knapperig en stukken minder calorie-rijk, voor wie daar prijs op stelt.
Volgende keer ga ik daar zeker eens het lamsgehakt van Berthe in verwerken, goed idee!
Groet,
sanne