Er gebeurde iets vanavond. Ik kookte, ik had een schets van een recept gemaakt, ik improviseerde, en het resultaat had een ongelooflijke wow-factor. Wat is het dat ik hier heb? Het is zo lekker – ik ben in mijn eentje – dat ik heel voorzichtig hapje voor hapje proef en het resultaat met iedereen die er niet is wil delen. “Kijk ’s wat ik heb ontdekt!!”
Ik denk aan de net overleden Cas Spijkers – “koken C’est l’amour” schreef hij ooit voor me in een boek van hem. Deze is voor Cas – van wie ook een amateur als ik zo veel geleerd heeft.
Overgebleven risotto: daar kun je van alles mee doen. Koolraap: een buitengewoon veelzijdige groente die ondergewaardeerd wordt. Ik besloot, op basis van een recept van Ottolenghi, een volledig vegetarische Canneloni met een vulling van risotto te maken.
Allereerst maken we zelf een groentenbouillon. Die staat bij mij meestal in porties klaar in de vriezer. Je kunt natuurlijk bouillonblokjes gebruiken, maar de smaak haalt het niet bij zelf gemaakte bouillon. Het dichtst bij komt nog een schepje tuinkruidenbouillon van Maggie, al is die eigenlijk te zout.
Koop een grote koolraap – dat kost bijna niks. Snijd een zo groot mogelijk rechthoekig blok uit het midden. leg dat blok op een schaaf of mandoline en schaaf daar zo dun mogelijke plakken van. Kook die plakken een minuut of 15. Laat uitlekken en afkoelen op keukenpapier.
Maak ondertussen de risotto
- 2 tenen knoflook fijn gehakt
- 1 grotere sjalot gesnipperd
- olie
- witte wijn
- 120 gr risotto rijst
- 2 el crème fraîche
- 20 gr parmezaan
- 50 gr geroosterde pijnboompitten
- 4 el verse munt, 4 el platte peterselie
- p/z
- hete groentenbouillon
Bak sjalot en knoflook in de olie, bak de rijst mee, blus af met wijn. Giet er wat hete bouillon over en breng aan de kook. Voeg gedurende 15-20 minuten steeds wat bouillon bij om te voorkomen dat het droog raakt. Blijf roeren. Op het laatst heb je een zeer smeuïge rijst. Zet uit. Voeg de crème fraîche, parmezaan, de pijnboompitten en de munt en peterselie toe. Goed door elkaar roeren. Kruid met peper en check of er ook nog wat zout nodig is. Laat wat afkoelen.
- 150 gr ricotta
- 50 gr parmezaan
- olie
Vet een ovenschaal in en maak rolletjes van de koolraap met steeds een eetlepel van de rijst er in. Voorzichtig, de koolraap is nog breekbaar. Smeer er uiteindelijk voorzichtig ongeveer 150 gr ricotta over en strooi er dan nog eens 50 gram parmezaan over. Een half uur in de oven op 200 graden.
En toen was het – wow, wat heerlijk.
Koolraap is de enige groente die ik niet lekker vind. Maar zo wil ik het wel eens proberen.
Dag Hannie, dan is het denk ik goed te weten dat het oorspronkelijke recept met een kool was, en verder ook nog behoorlijk anders – het staat hier: http://www.guardian.co.uk/lifeandstyle/2009/mar/21/vegetarian-recipe-cabbage
Je zou kunnen zeggen dat zijn versie met tomatensaus nog dichter bij Canneloni komt dan wat ik maakte. Maar omdat ik er een heerlijk romige risotto in had gedaan, leek het weglaten van tomaten mij beter.
Koolraap wordt al mooi oranje, dat is op de foto’s niet zo goed te zien. Ikzelf kom nu al in de verleiding om nog eens een versie te maken met nog fellere kleuren. Dat kan natuurlijk door toch weer terug te vallen op pasta-vellen en die heel fel te kleuren met bieten, spinazie, veel ei en desnoods wat koenjit (of zelfs inkt van de inktvis), maar met rood-wit-groen van kool moet dat ook kunnen. Of pompoen.
Ook lekker, die versie met kool en leuk gekleurde pasta is natuurlijk wel spectaculair. Maar ik ga toch deze versie eens proberen om te kijken of ik zo koolraap wel lekker vind.
Ik heb het nu ook met kool geprobeerd, dat bevalt me ook wel, maar het werd wat te nat. De bladeren van de (Chinese) kool heb ik maar een minuutje geblancheerd, werken dan prima, maar het bleef me te nat. Verder heb ik er ook nog tomatensaus over gedaan als in canneloni, en dat werkt juist weer wel. Ik denk dus dat de ultieme vorm van dit recept toch de koolraaprolletjes zijn, bedekt door een laagje ricotta, daarover een dikke tomatensaus (ook dun) en dan veel parmezaan. Bakken in de oven.