De eerste keer dat ik een Mezze kreeg voorgeschoteld zal ik nooit vergeten. We zaten met z’n dertigen buiten op een terras in Larnaca (Cyprus) in 1989, op een dag in juni. Het was overdag al 37 graden in de schaduw. Het was avond, een uur of negen, maar nog steeds heel warm. Onze Cypriotische collega’s hadden al gewaarschuwd: neem niet teveel, want er komt straks nog meer. En dat klopte, er kwam een onafzienbare stroom gerechtjes op tafel. Het was meer het idee van een rijsttafel; zoveel gerechten dat je het nooit op kunt krijgen.
Terwijl we aten kwamen op straat politieke toespraken uit luidsprekers in auto’s die rond reden. Uit huizen in de buurt klonken flarden van patriottische liederen. In ons restaurant speelden twee musici de bouzouki. Het was die dag precies 25 jaar geleden dat Turkije Cyprus was binnengevallen.
Mezze tegenwoordig lijkt volgens kookboeken als Moro kennelijk meer op Tapas, een assortiment van hapjes. Ik maakte er vanavond vier, waaronder spiesjes van mosselen. Die vielen het meest in de smaak bij S.
Begin met het koken van een kilo mosselen. Een beetje groente er over, plus een scheut sherry en koken tot ze net open zijn. Haal ze uit de schelp. Afkoelen. Wikkel steeds 2 mosselen in dun-gesneden reepjes panchetta. Maak spiesjes met mosselen en zwarte olijven. Bak de spiesjes even op in de koekenpan met een beetje olijfolie. Dus, ingrediënten:-
- kilo mosselen met wat (desnoods instant) groentes
- een scheutje droge sherry
- een half ons panchetta in dunne reepjes (of een ander mooi spek –bijv. Zeeuws)
- ruim zwarte olijven zonder pit
- een vleugje olijfolie voor het bakken