Vanaf begin september, drie weken lang ligt de straat nu al open. Dat is op zich niet zo erg, al zal het nog wel even duren. Het went.
Maar ook drie weken lang al rijden allemaal gemotoriseerde monsters als kranen, freesmachines, vrachtwagens, zand-dril dingen af en aan en maken lawaai. Soms heel veel lawaai. ‘s-Ochtends even voor zevenen begint het, en het gaat door tot vier uur ‘s-middags. Ze hebben twee keer een half uur pauze. Dan, en na vieren, is het oorverdovend stil.
Vandaag waren ze bezig met de riolering aan de overkant ongeveer ter hoogte van ons huis (zie de foto vanuit mijn werkkamer). Ze werken naar rechts tot het eind van de straat, en vervolgens keren ze terug aan onze kant. Daar zullen ze deze week wel zoet mee zijn.
We dachten dat het lawaai zou wennen, maar dat is niet zo. Integendeel, langzaam maar zeker wordt het vervelender, zeker als het zo recht voor je huis is. Je concentratie-vermogen neemt sterk af bijvoorbeeld. En de inspiratie om iets lekkers te koken ook, heb ik gemerkt.
Dus ben ik hier de komende weken even wat minder vaak.
Sterkte, het lijkt me zeer vervelend… woon zelf in een hofje dus heb helemaal geen last van verkeer… (kan me soms al ergeren aan brommers die hier langs scheuren, het is een voetpad)… en al is mijn huisje wat klein ik ben dol op de rust…