Eten enzo

Zet 25 foodbloggers bij elkaar en het wordt vast gezellig. Dat moet de redactie van NRC Next gedacht hebben — en het is ze uitstekend gelukt. Het was meer dan gezellig, het was een feest van herkenning: oh, ben jij die. En soms hadden we niet gedacht, dat meneer wateetons niet middelbaar is maar een schone jongeling, dat de eetschrijver een neefje lijkt te zijn van Johannes van Dam en nodig de foto op zijn site eens moet aanpassen, dat Edith een schone jongedame is die rondscheurt in een bejaarde BMW met navigatiesysteem en ook nog beroepskok wil worden (bedankt voor de lift, Edith!) en dat de jongste bediende van het ministerie echt zo jong niet meer is.

En soms was het precies wel als we gedacht hadden, zoals dat Karin altijd in rood gaat, dat meneer Gerritsen echt altijd een fototoestel bij zich heeft en dat de keuken van Janneke Vreugdehil net zo mooi is als ze ooit eens heeft beschreven. 

Op de foto trouwens naast Janneke Mr Kitchen van wat waarschijnlijk de best bezochte Nederlandse foodblog is: cheffen. 

Wij waren uitgenodigd ter gelegenheid van het verschijnen van eten enzo, het nieuwe kookboek van Janneke Vreugdenhil en NRC Next. Wij waren wel in voor een feestje, ook al moesten we ons in het verkeer van Den Haag op de donderdagse koopavond storten — ik was even vergeten dat dan het hele gebied rondom CS om 6 uur één grote file is.

We hebben leuk gekletst en heerlijk gegeten. Dat eten werd verzorgd door Fabio Cappelano van Il Tartufo in Delft. Daar moet ik echt eens naar toe. Hij had een mand vol met Italiaanse seizoengroentes, zoals radicchio. Hij liet ook zien hoe je een 40 kilo wegende Parmesaanse kaas met een simpel kaasmes(je) in stukken deelt. 

Dan het boek waar we allemaal voor gekomen waren. Het is mooi vormgegeven, het is ambitieus, met harde kaft, vier leeslintjes, uitscheurbare boodschaplijstjes en kleine katerntjes met essays over de vier seizoenen. Eetschrijver is zeer enthousiast, en daar zit wat in. Maar of ik tot de doelgroep van mensen met weinig tijd hoor? Nee dus. Maar ik houd wèl van recepten die heel simpel zijn en toch verrassen. Het boek staat er vol mee. Eén zo’n recept: rook oesters op een bedje van zeewier (op de barbeque, maar het zal vast ook in een rookpan lukken). Nooit eerder gezien. 

Tenslotte een opmerking over deze vorm van marketing. Want dat is het toch? Hoe meer bloggers over dit boek schrijven, hoe meer lezers geattendeerd worden op het bestaan. Ja — zeker. Misschien hebben we al meer lezers dan die hele NRC Next (wel een leuk blad, maar geef mij maar de enige echte NRC). Niettemin — als we dit geen goed boek vinden schrijven we dat heus wel.

Een andere dachte is wellicht: hoe meer we naar elkaar linken, hoe hoger het boek in Google komt? Ja en nee, zo simpel is het niet. Maar voor deze ene keer dus flink wat linkjes:-)