M. schrijft als één van de weinige kookbloggers wel eens vaker dan bijna nooit over (haar?) mislukkingen in de keuken — maar M. experimenteert dan ook op bijna wetenschappelijke wijze waarin mislukken een must is en –Zen– de verlichting alleen komt na een heel harde val.
Ik had vanavond ook weer eens een minder goed idee, en het is nuttig om me af te vragen waarom het dan niet werkte. Ik maakte een penne met saffraan, alweer uit "De Zilveren Lepel", maar dat doet even niet echt terzake. Het bijzondere van het recept is dat je de pasta kookt alsof het risotto is, en die manier van bereiden had ik ergens anders ook al eerder gezien. Het werkte niet goed bij mij. Waarom niet?
"Wij gewone stervelingen hebben geen salamanders, zespitsfornuizen, warmhoudkasten, schuimspuiten en voor het grijpen staande pannen vol zelfgetrokken bouillon die nou net het verschil maken tussen een sausje en een goddelijke smaakervaring."
Dat schreef Karin, maar ik ben het niet 100% met haar eens. Mijn recept mislukte omdat het gebaseerd had moeten zijn op een zelf getrokken bouillon van topkwaliteit, en ik ging kort door de bocht met een potje (dat mij in andere recepten prima helpt). Wij gewone stervelingen hebben best 6-pits fornuizen (die ook nog gejat kunnen worden) maar ook op een 4-pitter kunnen we een goddelijke bouillon maken. En dat doen Italianen. Als we maar de tijd nemen, en het recept goed interpreteren. Een "lesson learned": ik ga weer eens een echt mooie vleesbouillon maken.
Ik had dit recept als volgt moeten zien, denk ik: het is een bouillon met pasta (ook al kook je die bouillon helemaal weg), en niet een pasta met wat bouillon. De smaak komt uit de bouillon. Stomme fout van mij: ik moet op mijn gewone 4-pitter een goddelijke bouillon maken en dat is leuk om te doen. Maar dat maakt tegelijk dit recept zelf niet echt bijzonder, het is dan eigenlijk gewoon lekkere soep zonder water.
Niet dat we slecht gegeten hebben vanavond, de bijgerechtjes waren nog "goddelijk": de restjes van de garnalen van gisteren en twee simpele groentegerechtjes. Dit keer stond ik minder dan een half uur in de keuken, het kan dus ook sneller dan gisteren.