Het stormt buiten, in de buien komt de temperatuur niet boven de 14 graden uit. In "Huize Ooijer" staan eenzaam een Mâcon en Beaujolais te wachten om geproefd te worden — ik ben alleen thuis. Al was het dus niet het ideale weer en tijdstip voor licht gekoelde zomer wijntjes, ik ben toch maar gaan proeven. Ze hebben een uurtje in de koelkast gestaan.
De geur van de Mâcon bevalt me niet echt, het is eerst zelfs een beetje muf. Maar misschien heb ik het glas niet goed schoongemaakt. De Beaujolais ruikt nauwelijks. Allebei een geur van jonge wijn — een beetje fruitig. De Mâcon is een beetje wrang, vind ik, en de Beaujolais nog een tikje meer. De Mâcon mag me gezelschap houden bij het koken, de Beaujolais moet wachten tot bij het eten. Misschien valt-ie dan mee.
Als niet-te-moeilijk-slobberwijntje bevalt de Macon me wel.
Ik maak een gerechtje van kip, garnalen en pistache-nootjes. Het recept is nog niet helemaal goed, dus ik publiceer het nog niet. De saus heeft een scheutje pernod, en wat room. De nootjes maken het lichtelijk zoet. De Beaujolais proeft er minder wrang bij, maar de combinatie bevalt me toch niet. Er had beter een stevige witte wijn bij gekund.
‘s-Avonds laat proeft Sylvia (terug van werken) de Beaujolais en verklaart hem "lekker wijntje". Ik houd het toch maar op Macon 1 – Beaujolais 0. Wordt vervolgd.