Ik begin zo langzamerhand een verzamelaar van kookboeken te worden. Naast de 10 planken vol go-boeken is 4 plankjes kookboeken nog niet veel, maar bijna elke week komt er nu wel eentje bij. Gisteren heb ik via Internet maar eindelijk de klassieker "French Provincial Cooking" van Elizabeth Davis (een tweedehandsje, dat wel) besteld. Ik zat te bladeren in het enige boek dat we van haar hebben ("Een dame in de keuken") en dat smaakte toch echt naar meer. Ik kwam er een bijzondere bereidingswijze in tegen, die ik natuurlijk moest proberen. Een beslagje maken alsof je gaat frituren, maar dan klaarmaken in de oven en op de gril. Zij doet het met lam, ik met garnalen en vis.
Dit was mijn probeersel gisteren. Ik at het met wat groentes en een sausje. Voor één persoon:
- 4 grote (rauwe) garnalen, schoongemaakt en plat geslagen, maar met staartje (zie ook het filmpje hier onder)
- 2 sardienen, schoongemaakt
- 1 bord waarin een losgeklopt ei met kruiden zoals peper, zout, koriander en peterselie
- 1 bord met paneermeel
- 1 bord met bloem
- wat gesmolten boter
Haal de garnalen en sardientjes achtereenvolgens (zorgvuldig) eerst goed door de bloem, dan door het ei en tenslotte door het paneermeel. Laat ze op een metalen rooster goed opdrogen. Keer ze halverwege een keertje, tegen het plakken. Hoe langer ze drogen hoe beter, ik gaf dit proces een uurtje.
Dan zetten we de oven op een graad of 150. Op een bakplaat met een beetje water gaat het rooster met de garnalen en visjes. In totaal een half uur, maar na een kwartier er wat gesmolten boter over druppelen of strijken.
Voor extra smaak pakken we nu de grilpan en zetten die op een hoog vuur. Als de pan heet genoeg is het vuur lager zetten. Even de garnalen en de sardientjes aan één kant grillen, dan voorzichtig (vooral bij de visjes) omkeren en ook aan de andere kant een paar mooie gril-streepjes maken.
Oordeel: de garnalen smaken zo echt fantastisch, ik vind ze beter dan gefrituurd. De sardientjes smaken ook prima, maar het korstje heeft hier toch moeite te blijven zitten. Waarschijnlijk werkt dit dus beter met een gewone moot vis zonder vel.
Voor een éénpersoonsmaal is dit heel veel werk, maar bij grotere hoeveelheden valt het vast reuze mee. Ik denk dat ik een volgende keer een hele kilo tijgergarnalen als voorgerecht bij een dinertje op deze manier ga behandelen. Nu nog een bijpassend suasje zoeken.
iedere week een kookboek erbij? wauw, wat een tempo, dat zou mijn boekenkast niet bijhouden hoor!
zegt degene die bij de DDD van de BIJ weer 4 nieuwe kookboeken heeft gescoord;-)
(maar die zich bij de kunsthalkookt weer heel goed heeft ingehouden!)