Die vis gisteren in het slaatje was een (Lane) Snapper. Het is een baars-achtige. Hij wordt gevangen voor de kusten van Florida tot en met Suriname. Hij is nauw verwant aan de Red Snapper die in ongeveer dezelfde wateren voorkomt, en aan de Pacific Snapper die juist aan de kant van Californië zwemt. Ze zijn niet zo in trek in Nederland, maar dat is ten onrechte, het is één van de lekkerste vissen die ik ken. De meeste aanvoer komt uit Suriname en is Lane Snapper, direct te herkennen aan zijn zeer duidelijke gele strepen op de rug.
Ik zie ook wel eens Red Snapper op de markt, maar dat is vrijwel altijd een filet die uit de diepvries komt.
Om de een of andere reden heeft mijn visboer moeite om het vel van deze vis af te krijgen. Toch is het makkelijk, zoals je op dit filmpje ziet. Dus gisteren was het een beetje een rommeltje. Vandaag was er nog een exemplaar over die ik daarom maar met vel en al kocht. Filets even nalopen op graten en schubben, net als bij een gewone zeebaars zijn de schubben wat stevig en hardnekkig, maar zitten de graten vrij los. Als je op de velkant gaat bakken, maak dan een paar sneetjes in het vel, anders trekt de filet krom tijdens het bakken.
Bestuiven met een beetje bloem, zout en peper en dan bakken op de velkant in wat boter of olie.
Ik at het met gegrilde groentes, en een stukje brood. Simpel, snel en voortreffelijk eten!
Kunstwerkje deze foto van het bijzondere velletje van de Lane Snapper. Onlangs voor de eerste keer gegeten en vond de smaak heel verfijnd. Legde een gefileerde en velloze snapper op een bedje van gestoofde venkel in witte wijn, op smaak gebracht met biologische creme fraîche en wat gembersiroop.
2O minuten in de oven. Met wat lintpasta, lekker!