De vis van Schuitemaker was weer prachtig vandaag. Ik maakte misschien wel de lekkerste garnalen ooit: gewoon licht bebloemd en gebakken in 2/3 boter, 1/3 olie. Na het bakken even droog deppen. Verder niets: dit is gewoon overheerlijk met een prachtig dun korstje, en van binnen net gaar en sappig.
En dan die zeebaars: zo bijzonder vers vind je hem zelden. Van een restje maakte ik later deze avond wat ceviche. Dat is van oorsprong een wat bewerkelijker Zuid-Amerikaans gerecht van in zuur gemarineerde vis. Dit is mijn improvisatie van vanavond, die mij zeer beviel.
- 2 ons filet van zeer verse zeebaars
- 2 limoenen: 1 uitgeperst, 1 in partjes.
- kleine tomaatjes in plakjes
- wat gehakte koriander
- partjes licht prikkelende maar beslist niet scherpe groene peper
Zeebaars in zeer dunne plakken snijden. Vel weggooien. De plakjes in een kom een kwartiertje marineren in de limoen. Bord opmaken met tomaatjes, uitgelekte vis, koriander, groene peper en limoenpartjes. Een paar minuten in de oven op 220 graden haalt de rauwe smaak weg, maar nodig is dat niet. Op de foto de vis voor die de oven in ging.
Vis gaart door er een zuur over te gieten (vlees trouwens ook). Bij dun gesneden vis gaat dat snel: binnen een kwartier. Hij wordt dan wit en dat is een teken dat de eiwitten veranderd zijn. Maar de smaak blijft dan die van rauwe vis en sommige mensen vinden dat niet lekker. Dan zet je het bord nog even een paar minuten in de heel hete oven.
Een makkelijk en spannend (onderdeel) van een voorgerecht, amuse, of zo maar een hapje bij een drankje.