Je rijdt via de Papendrechtse kant naar Dordrecht, en op een oud industrieel terrein staat deze rare tot hotel verbouwde watertoren. De nep-torentjes maken een lange neus naar de serieuze toeschouwer. Is dit echt?
Maar het is wel degelijk echt en het is ook big business. Villa Augustus. Hotel en zaalverhuur, er is aan de rechterkant een grote groententuin, en een groot restaurant plus biologische "markt" in een oud pompgebouw. Op foodlog liep een discussie over de kwaliteit van dit restaurant, maar om daar dit keer iets kritisch over te zeggen was niet waarvoor wij kwamen. We wilden gewoon leuk en lekker lunchen.
Het weer was net te guur om op het terras te kunnen zitten. We vonden (of veroverden) een tafeltje aan het raam. Van het type dat net niet wiebelt maar wel van hout is en stoelen die net geen keukenstoelen zijn (en als je toch een houten kont krijgt zijn er kussentjes). Een wat gewild informeel interieur dat sterk doet denken aan de eerste jaren van Hotel New York: niet toevallig, die had destijds dezelfde eigenaar.
Daar was de sterkte de oesterbar en gerechten met andere schaal- en schelpdieren. Ook op deze kaart zijn ze ruim vertegenwoordigd. Van mijn simpele voorgerecht tot en met een zeer uitgebreide luxe plateau Fruits de Mer met onder meer kreeft en verse krab.
Ik had kokkels met lamsoor gekookt in een mooie visbouillon met wat witte wijn. Mijn metgezellin had een salade met gegrilde reepjes kip op zelfgebakken brood. Allebei prima.
Terug naar de auto zwiepte de regen en blies de wind in de tuin twee pottenom. In de auto draaiden we toepasselijk een lied van Brel.
Wanneer de regen daalt op straten, pleinen, perken,
op dak en torenspits van hemelhoge kerken,
die in dit vlakke land de enige bergen zijn,
wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn…